Trainee Mart schrijft een uitgebreide blog tijdens het avontuur Jouw Noorderlicht. Volg hem tijdens de 6 weken die hij in Noorwegen is geweest.
Zaterdag 30 januari
De dag waarop ik 6 weken het huis verlaat op weg naar Noorwegen, de dag waarop ik nieuwe vrienden maak, en natuurlijk een heel erg spannende dag. Maandenlang voorbereiding van geld inzamelen tot toestemming vragen en van dromen tot stressen. Eindelijk is het zover, rustig uit bed komen en de tijd nemen zat er niet in. Mijn ouders hadden namelijk veel meer stress dan ik: “Mart, je hebt nog maar een half uur voordat we vertrekken” zeiden ze. In de auto begonnen de zenuwen en realisaties te komen, nu gebeurt het echt. We waren nog wel verkeerd gereden maar gelukkig waren we op tijd vertrokken.
Eenmaal op Schiphol geparkeerd moesten we nog een lange gang door op zoek naar vertrekhal 1. Er waren geweldige
rolbanden waardoor je opeens 2 keer zo snel ging. Ook was was er een groepje voor ons die ik niet dacht te kennen, Kee,
mijn zusje zei nog dat hen ook mee gingen. En wat blijkt dus, het was inderdaad iemand die meeging, Isa. Hier kwam ik
later pas achter. Op Schiphol was het nog even zoeken naar de juiste verzamelplek. Deze konden we namelijk niet gelijk
vinden. Natuurlijk wel mooi op tijd.
Toen de groep eenmaal compleet was gingen we naar de vertrekhal toe, hier moesten we afscheid nemen van onze familie en begon de reis echt. We moesten door de douane en kregen een beetje vrije tijd voordat we weggingen. Natuurlijk moesten we op tijd verzamelen, half 12 bij gate B36. Het vliegtuig in en daar gingen we. Ik zat in mijn eentje waardoor ik even tot rust kon komen. Bij de landingsbaan aangekomen stonden we stil. Opeens schiet het vliegtuig zonder waarschuwing naar voren en ik schrok me dood. Een aantal seconden later vlogen we in de lucht. Wat een prachtig uitzicht waren die wolken. We vlogen over de schiereilanden en langs de kust van Denemarken zo naar vliegveld Sandefjord. We vlogen een groot deel over water. Toen ik daar naar beneden keek leek het net of de golven stil stonden. Tegen het einde van de rit was er nog wat turbulentie. Dat gevoel in je buik als je in een achtbaan zit, zo voelde het.
Op het vliegveld aangekomen moesten we testen waarbij één van ons jammer genoeg corona bleek te hebben. Gelukkig kon zij met 2 andere positief geteste Noren meerijden naar onze bestemming, een berghut in Hjartdal. Dit zal ons hutje zijn voor de eerste 2 weken. Tegen de tijd dat we aankwamen was het al pikdonker.
We hadden koude noedels als avondeten. Ik moest afwassen volgens het kleine schema dat we hadden gemaakt. Daarna
hebben we nog geprobeerd een spelletje te doen maar niemand had er energie voor. Dus snel de bedden opmaken en gaan slapen, daar waren we allemaal wel aan toe.
