Van 18 mei t/m 17 juni 2023 zijn negen middelbare scholieren en drie begeleiders op avontuur in Noorwegen met Fluitend door de Fjorden 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Dit keer is avonturier Kee Berger uit Den Haag aan de beurt. Lees jij mee met alle avonturen?!”
Dag 13 – Dinsdag 30 mei
Vandaag gingen we na de zelfstudie een opdracht doen. Asbjørn vertelde dat we ons in drie teams moesten verdelen en met een kaart een grot moesten vinden. Hij zei dat het ons ongeveer een uur zou kosten, maar als Asbjørn een uur zegt weet je dat je op meer kan rekenen. Wie het eerste terug zou komen en een selfie in de grot had gemaakt, zou winnen.
We gingen snel van start. Het eerste deel ging vrij makkelijk, we volgde onze route op de kaart richting een berg, waarlangs we een prachtig paadje volgde. Toen we het paadje hadden afgelopen, zagen we een waterval, maar daar ging de kaart niet verder. We gingen op zoek naar een paadje dat naar de grot moest leiden. We besloten de berg op te gaan. Na best een zware klim waren we bovenop de berg. En daar stond, naast een oude motor, een rots waar best een grot in had kunnen zitten. We zijn helemaal om de rots heen gelopen, maar geen spoor van een grot. Eerst wilden we nog een stuk verder omhoog de berg opklimmen. Maar toen we ons realiseerde dat dat wel heel gevaarlijk was, zijn we terug naar beneden gegaan.
De moed begon ons in de schoenen te zinken en we hebben alle paadjes die we konden vinden uitgeprobeerd. Geen van de paadjes leidde tot een grot, uiteindelijk kwamen we Sacha tegen. Zij had, met haar team, de grot al gevonden. En ze wilde ons een hint geven: we moesten de zwarte buizen langs het water volgen. Er was geen pad, dus we moesten over omgewaaide bomen heen en soms zakte er een stuk grond weg, maar na ongeveer twintig minuten het water gevolgd te hebben, zagen we inderdaad een grot. We hebben een foto genomen en zijn toen snel weer teruggegaan naar de campus.
We hadden verwacht dat we als allerlaatste aan zouden komen, maar dat bleek niet zo te zijn. Een ander team was namelijk nog verder afgedwaald dan wij. Zij waren uiteindelijk zelfs ergens gaan zwemmen. Dat leek mij super koud, maar wel heel erg leuk. ’s Avonds hebben we nog een paar potjes verstoppertje gedaan. Het gebouw is super groot en er zijn heel veel rare kamertjes en plekken, dus dat was perfect. Daarna hebben we tot iets te laat gekletst en een soort improvisatie-spel gespeeld.
Dag 14 – Woensdag 31 mei
Vandaag zijn we na de zelfstudie begonnen met de dropping. Voor een nachtje zou je denken dat je niet zoveel nodig hebt, maar dat viel vies tegen. Naast een matje, slaapzak en extra kleren moest er namelijk ook eten, drie branders en drie flessen spiritus mee. Toen we alle spullen in het busje hadden geladen, moesten we blinddoeken om doen en werden we verdeeld in drie groepen. Iedere groep had een naam: de oei boys, de badass beren en de Charli’s. We werden per groep op een andere plek uit het busje gezet, toen mochten we onze blinddoeken af en kregen we een kaart van de omgeving, een walkietalkie en de laatste tips van Asbjørn. Via de walkietalkie konden we met elkaar blijven communiceren. Vlak voordat elk team vertrok werd er nog een teamfoto gemaakt (op de foto: team oei boys met van links naar rechts: Mika, Alena & Marenne).
Het was heerlijk warm weer en de wandeling ging bij alle groepjes best wel soepel. De uitdaging zat hem vooral in de kaart goed te lezen. We moesten uiteindelijk bij een meer uitkomen. Via de walkie talkies probeerden we de landschappen te omschrijven. Uiteindelijk waren team Badass en team Charli’s gearriveerd bij het meer maar waar we zouden wildkamperen. Team oei boys was alleen enigszins gedesoriënteerd. Ze bleken op een verkeerd radio kanaal van de walkietalkie te zitten (18 in plaats 3). Toen er eindelijk weer contact was ging het gesprek als volgt:
Alena: “Hallo, team oei boy’s hier. We zaten de hele tijd op een verkeerd radio kanaal. Waar zijn jullie nu? Over.”
Tess van team Charli’s: “We zijn bij het kamp en iedereen is aan het zwemmen.
Waar zijn jullie? Over.”
Alena: “We hebben net pauze gehad en we staan in een soort savanne gebied. Weten jullie waar we heen moeten? Over.”
Sarah: “Zien jullie ergens een meertje? Over”
Alena: “Ja!”
Sarah: “Met of zonder water?”
Alena: “Uhhh, met water denk ik”
Na ongeveer een uur kwamen de oei boys aan bij het kamp. Bloeme begon met het avondeten klaarmaken op de branders. We hadden noodles, maar geen water. Dat moesten we uit het meer halen en laten koken op de branders, zodat de bacteriën eruit zouden gaan. Toen we de noodles op hadden, hebben we ook nog wat soep gemaakt. Die viel wat minder in de smaak, doordat er vieze stukjes in zaten. Gelukkig hadden we nog drie grote chocoladerepen om de smaak weg te spoelen.
Terwijl we van de chocola genoten, speelden we drie potjes weerwolven. De eerste twee potjes weerwolven waren super gezellig, maar in het derde potje gebeurde er wat rare dingen. Ik was de verteller en ik dacht dat Cupido, in plaats van een koppel, een trio wilde maken waar ze zelf in zat. Dat had ik alleen verkeerd begrepen.
Daarna zijn we onze slaapzakken in gekropen. Morgen moeten we onze weg terug gaan vinden naar de campus. Ik hoop dat het lukt!