Van 21 januari t/m 4 maart 2023 zijn negen middelbare scholieren en twee begeleiders – Evelien en Vincent – op avontuur met Jouw Noorderlicht 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Lees jij mee met alle avonturen?!
Dag 1: Zaterdag 21-01-23
Ik, Evelien Zeggelink, mag het spits afbijten. Voor het eerst als begeleider mee op een reis met ’t Wylde Leren. Zo leuk en zo veel zin in! Vanaf Utrecht Centraal vertrekt iedereen, behalve ik, op zaterdagochtend naar het grote avontuur van 2023. Ik wacht de groep op in Groningen en reis verder met ze mee naar de Eemshaven. Eén wagon van de stoptrein door Noord-Groningen is nu volledig volgeladen met opgewonden leerlingen, hun begeleiders en vooral ook bagage.
Na een blik op de mooie Waddenzee, het inchecken bij de balie en wat wachttijd mogen we eindelijk het grote schip binnenlopen via het autodek. De zonsondergang zien op het dek is een mooi extraatje. De hutten worden verdeeld, de maaltijden worden genuttigd en om elkaar beter te leren kennen worden gênante momenten gedeeld. Van al die onthullingen is me de aflevering van “Sex met Angela” uit de jaren ’90 het meest bijgebleven. Het betreft hier een moeder van één van ons. Ik leer bovendien hoe je het spel weerwolven met enorm veel geklier en geouwehoer kunt spelen. Erg grappig.
Dag 2: Zondag 22-01-23
De volgende ochtend wordt er volop van het luxe ontbijtbuffet genoten en zien we hoe we prachtig Noorwegen naderen en aanmeren in de haven van Kristiansand. Asbjørn wacht ons op en brengt ons met de grote bus veilig naar Seljord. De reis is adembenemend. Er ligt echt zoveel sneeuw. Volgeladen en doorhangende takken. En -15 graden. Buiten plassen is
meteen een lekkere uitdaging.
Bij aankomst kunnen we meteen aanschuiven voor de warme maaltijd. Daarna worden de kamers verdeeld en gezellig (of niet gezellig) ingericht. We zitten met ons alleen in één groot huis en iedereen heeft een eigen kamer. Heel fijn. Natuurlijk moet er ook nog even gesleed worden, al is het al donker, het gaat hard! Om 20u mogen we aanschuiven voor de volgende (brood)maaltijd om vervolgens nog te basketballen en te trefballen voordat we met Asbjørn schoenen en latten gaan passen. Zowel voor langlauf als voor skiën en snowboarden. Dat is nog een heel karwei, maar super geregeld. Daarna is het bedtijd, of voor een aantal van ons: eerst nog even “Wie is de Mol terugkijken”.
Dag 3: Maandag 23-01-23
Ontbijt, zelfstudie, de tijd vliegt – wat werken ze serieus hard, en dan is het om 11:30u alweer tijd voor een maaltijd. Daarna schuift Olav aan voor onze eerste serieuze langlauftraining op campus. Dat lijkt makkelijk, maar we maken de nodige valpartijen. Enkele stuitjes worden flink getest. Op de ‘tracks’ beneden in het dorp gaat het natuurlijk al veel beter als we doorhebben dat langlaufen eigenlijk een soort dansen is.
Denk je dit alles met succes te hebben overleefd, val je eenmaal terug naast het huis uit het niets achterover door een stuk glad ijs. Keihard op je rug op je tas met ski’s. Ik dus. Gelukkig is er een en ander aan pijnstilling mee in de groep. Ik maak voor het eerst kennis met Diclofenac! Mmmmmm ;-) Na een niet zo inspirerende rondleiding door “docent-Viking Svend” over textielbewerking, houtbewerking, keramiek en andere vaardigheden uit de Vikingtijd, blijkt de zelfstudie na de middagmaaltijd minder succesvol, maar even wat vrije tijd doet ons goed. We eindigen de dag met het oefenen van complimenten geven en ontvangen, gevolgd door een spelletje weerwolven op de gezellige matrassen van de filmzaal.
Dag 4: Dinsdag 24-01-23
Ontbijt, zelfstudie, lunch. Wat kan de kok hier ontzettend lekker koken. Er zijn er onder ons die het eten beter vinden dan thuis. Ik zal maar beter geen namen noemen. Met Olav en Asbjørn in de grote bus naar Morgedal naar het skimuseum. Speciaal voor ons geopend om van alles te horen over de ontwikkeling van het skiën van transportmiddel tot manier van plezier maken tot sport. Zo leren we o.a. dat het woord ski afstamt van het Oud-Noorse woord ‘skid’ voor gespleten stuk hout (dat lijkt op een ski) en dat de fakkel voor de Olympische Spelen 3 x vanaf hier naar een stadion gebracht (Oslo 1950, Squaw Valley 1960 en Lillehammer 1994).
We zijn precies op tijd terug voor WEER een maaltijd om daarna te sleeën, te snowboarden of te skiën op de helling op campus. De sneeuw is zo diep, dat vraagt om speciale technieken, maar als we vallen (maar dat doen we bijna niet ;-)), vallen we zacht. Jammer dat er geen lift is en we telkens de helling weer omhoog moeten lopen met spullen op onze nek. Gelukkig verbranden we op deze manier wat van de calorieën die we de hele dag binnenkrijgen. Tijdens de laatste maaltijd krijgt een aantal jongens het idee om te wedden op “kaal gaan” waardoor we de avond eindigen als een soort grote kapperszaak met knippende en scherende en gierende en gillende leerlingen. Wat een toppers, allemaal. De sfeer is zo ontzettend goed. Ook met Victor erbij (ehm Vincent).