Van 21 januari t/m 4 maart 2023 zijn negen middelbare scholieren en twee begeleiders op avontuur met Jouw Noorderlicht 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Dit keer is avonturier Misha aan de beurt. Lees jij mee met alle avonturen?!
Dag 5 – 25 januari
Vandaag de eerste vroege zelfstudie-dag: half 8 al beginnen. Een uur eerder dan normaal dus! Niet normaal vroeg naar mijn mening en volgens mij had niemand echt goede concentratie op dit vroege uur. Maar uiteindelijk zullen we wel in een routine komen. Na de zelfstudie en lunch zijn we meteen de bus ingesprongen naar een langlaufgebied. Langlaufen noemen ze hier in Noorwegen gewoon skiën of ‘cross-countryskiing’ in het Engels.
Bij het gebied aangekomen waar we konden oefenen kregen we eerst uitleg van Asbjorn over zogenaamde ‘skins’: een soort strip die je aan je langlaufen kan bevestigen zodat je niet meer zo veel glijdt. Hierdoor is het omhooglopen een stuk makkelijker. Daarmee konden we oefenen als we wouden of we mochten van de heuvels af skiën. Iedereen wou skiën en iedereen is
gevallen, maar iedereen vond het ook leuk. Als diner hadden we daarna kip met rijst en groente, of in mijn geval quiche met rijst en groente omdat ik de vegetariër ben van de groep. Het eten hier op de campus is tot nu toe nog nooit tegen gevallen, zo lekker! We worden goed verzorgd, dat zeker. Bij het laatste avondmaal (broodmaaltijd) hebben we meteen een ontbijt en lunchpakketje voor de volgende dag klaargemaakt, want er staat een wandeling op de planning!
Later hebben we met een deel van de groep en Asbjorn een kampvuur gemaakt. Met Thijmen en Erik in de groep lukt dat wel. Het vuur was best groot geworden. Was een zeer geslaagde dag. Welterusten!
Dag 6 – 26 januari
Dag 6 is aangebroken. Vandaag alweer vroeg op. Het ging wel sneller dan eerder – sneller wakker en eerder op een punt gekomen dat ik me kon concentreren – maar misschien lag dat aan de koffie die ik genomen had in de eerste pauze . Bij mij gaat die zelfstudie best goed. Ik kan vragen stellen als ik het niet snap, maar ik hoef niet uren naar een uitleg te luisteren. Ik loop dan ook nu al voor op de studiewijzers. Maar goed, we mochten een kwartiertje eerder weg ter voorbereiding op de wandeling. Voor het eerst hebben we de gaiters gebruikt (een soort hoezen die je over de onderkant van je broek doet en aan je veters vast, zodat er geen sneeuw in je schoenen komt), die werken echt vet goed.
We zijn een bergwandeling gaan maken naar de top, want daar zou mooi uitzicht zijn over het dal waar we zitten. Op het eerste deel van de wandeling waren we niet helemaal zeker of we naar de top konden gaan, aangezien dat een stijl stuk is en het pad was ondergesneeuwd. Het eerste deel was vermoeiend, maar zeker te doen voor mij en volgens mij ook voor de rest. Het was niet super stijl, maar wel een heel stuk omhoog en op een groot deel was de sneeuw nog niet voorbereid, dus zakte de voorste veel weg. Dus zij hadden het ‘t meest zwaar. Een groot deel van de wandeling waren dit Thom en Erik die vooropliepen. Olaf (de begeleider) had chocolade meegenomen en dat was echt heel lekker op het moment; nog lekkerder dan normaal. Je merkte wel een soort van splitsing in de groep van de mensen die langzamer liepen en de wat snellere mensen, maar we wachtte veel op elkaar dus het maakte niet uit. Goed voor het opbouwen van een sterke band.
We bleken uiteindelijk toch wel naar de top te kunnen lopen, dus dat was leuk nieuws. De sneeuw was boven wel een stuk dikker, dus de voorste 5 mensen kregen sneeuwschoenen. Dit waren Olaf, Vincent, ik en natuurlijk Erik en Thom. Ik had al eerder met sneeuwschoenen gelopen en bleef eerder niet zoveel achter, vandaar dat ik ze ook mocht gebruiken. Een deel heb ik helemaal vooraan gelopen (de voorste moet het pad vrijmaken voor degene zonder sneeuwschoenen), maar dat was pas echt kapot zwaar in die laag sneeuw! Zelfs met sneeuwschoenen zakte je gewoon weg, dus ook hier was ik heel blij met Erik en Thom die graag helemaal vooraan wouden . Bij de top was het de hele wandeling waard: wat een uitzicht! Ik zal een fotootje hierbij voegen. De terugweg was echt een stuk sneller. Volgens mij deden we er ongeveer 2 uur over om bij de top te komen, en naar beneden een half uurtje. Toen we terugkwamen kregen we echt de lekkerste spaghetti met balletjes die ik ooit gegeten heb en tiramisu als toetje. Heerlijk!
Vanavond staat er nog een mysterieuze creatieve avond gepland als groepsopdracht, dus ben benieuwd!