Van 18 mei t/m 17 juni 2023 zijn negen middelbare scholieren en drie begeleiders op avontuur in Noorwegen met Fluitend door de Fjorden 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling een blog over een aantal dagen. Dit keer is avonturier Sarah Kleiber uit Bergen op Zoom aan de beurt. Lees jij mee met alle avonturen?!
Dag 28 – Donderdag 15 mei
Vanochtend startten we de dag met het ontbijt bij ons in het slaapgebouw in de woonkamer, omdat er een uitvaart in het hoofdgebouw van de campus was later die dag en alle tafels al netjes gedekt waren. Toen we klaar waren met ontbijten was het tijd voor de zelfstudie, dat viel net als altijd tegen. Toch was het heel raar om te beseffen dat dit onze laatste zelfstudie ooit zou zijn.
Na de zelfstudie moesten we bij het busje van Asbjørn wachten, we zouden gaan hiken en daarna zwemmen. Iedereen was gekleed in een korte broek en liep rond met een handdoek. En dan moesten we langs de chique geklede gasten van de uitvaart. Best wel ongemakkelijk.
Asbjørn kwam te laat, dat was de eerste keer dat dat ooit gebeurde en Sacha was er helemaal enthousiast over. We reden met het busje een stuk langs het meer totdat we aan de kant van de straat stopten en uitstapten om een klein verstopt paadje in te lopen.
Boven op de top was er uitzicht over het water en de eilandjes waar we voor het eerst buiten hadden geslapen. Iedereen kreeg een pen of stift en wat papier en we kregen de opdracht om een brief aan onszelf in de toekomst te schrijven. Binnen 5 minuten voelde ik de eerste regendruppel in weken, typisch, dacht ik. Het zal maar 4 weken lang zo goed als niet regenen tot je boven op een berg een brief ligt te schrijven.
Gelukkig regende het ook niet meer dan die paar druppels en na ongeveer een uur begonnen we weer met onze tocht naar beneden. We reden naar het strandje waar we de allereerste keer hadden gekajakt, om te gaan zwemmen. Het zwemmen was verfrissend en leuk en veel te snel moesten we weer het water uit omdat het in de verte begon te donderen.
Niet veel later werden we weer opgehaald door Asbjørn. Hij bracht ons terug naar de campus waar we de kans kregen om ons even om te kleden voor ons laatste avondmaal samen in Noorwegen; een bbq bij Asbjørn thuis. Bloeme, Sacha en ik plukten een bos bloemen voor Asbjørn en zijn vrouw, Hanne. Daarna liepen we naar Asbjørns huis. Daar kwamen wij erachter dat Asbjørn vandaag jarig was (misschien was hij daarom ’s middags voor het eerst te laat gekomen?) en toen zongen we met z’n allen voor hem een verjaardagsliedje.
Asbjørn moest die avond nog naar een vergadering op de campus en Hanne moest met de twee oudste kinderen naar een afscheidseten van de basisschool. Toen werden wij gepromoveerd van vikings tot babysitters van het jongste kindje, die zo’n 7 maanden oud was.
Net als vorige keer dat we bij Asbjørn gingen barbecueën, begon het te regenen. Maar deze keer nét iets meer dan een paar druppels. Malou en ik moesten even op straat gaan liggen om het water als een spons op te zuigen. Na 4 weken was ik die oneindige zon van Noorwegen toch best wel beu.
Weer thuis moesten we allemaal beginnen met onze spullen in pakken. Dat was een kwestie van al je spullen op een hoop gooien en denken ‘oh ik heb toch niet zo veel, dat past makkelijk!’ en een vervolg van proppen en erachter komen dat het toch niet zo ruim past als gedacht.
Kee, Mika, Alena, Marenne en Noor waren wat eerder klaar met inpakken en wilden naar de supermarkt om snacks voor de filmavond en aandenkens aan Noorwegen te halen. Toen zij 2 uur later (om middernacht) de campus weer op kwamen lopen waren wij ook al lang klaar met inpakken en voor de helft in slaap aan het vallen. Dat vroeg om een potje Just Dance om wakker van te worden.
Marenne, Tess en ik hebben nog snel een kaart voor Asbjørn geschilderd en iedereen heeft een gezichtje in Marennes dagboek mogen tekenen, zodat zij nooit zou vergeten hoe wij eruitzien. Daarna maakten we nacho’s en gingen we in de filmzaal Frozen kijken. Na de film wilde de helft van de groep slapen en de andere helft had nog behoefte om even een wandelingetje te maken. (Het was half 4 ’s ochtends).
Dag 29 – Vrijdag 16 juni
Om 7 uur ging de eerste wekker, en moesten wij langzaam wakker worden en opstaan. Rond dezelfde tijd kwamen Kee en Mika terug van hun spontane afscheids hike. Het was de laatste keer eten in de kantine. Een raar idee. Sacha had voor iedereen een bloemetje geplukt en bij onze borden gelegd.
Na het ontbijt kregen we de kans om nog onze laatste spullen in te pakken en onze tassen naar buiten te brengen en daarna begon het schoonmaken. Toen deed Alba nog overal een kamer inspectie, om te kijken of we alles netjes achter hadden gelaten, en daarna stapten we de bus in en reden weg uit Seljord.
Een laatste groepsfoto met Selma het zeemonster later, zette Asbjørn ons op het treinstation in Bø af. Daar gaven we Asbjørn de geschilderde de kaart en zwaaiden hem uit. Met de trein reden we van Bø naar Kristiansand, een reis van ongeveer 2 uur. Goed voor een dutje, vonden vooral Kee en Mika die de nacht hadden doorgehaald.
In Kristiansand sleepten we onze tassen en rugzakken naar een tent die was opgezet om te wachten op de veerboot. Sacha had haar pingpong set bij de hand en ging met wat mensen overspelen. Ook gingen er wat mensen naar een supermarkt en hebben ze ijsjes gehaald. Ik denk dat we in totaal 2 uur in de hitte hebben gewacht tot we mochten boarden.
Vermoeid, bezweet en stinkend kwamen wij aan in onze cabines. Er waren 3 cabines naast elkaar op het 5e dek en één tweepersoonskamer op het 8ste dek. Er was een leraren kamer met Sacha, Alba en Walther, een kamer met Bloeme, Kee en Alena, een kamer met Noor, Marenne, Mika en Tess en Malou en ik sliepen in de tweepersoonskamer.
Na vertrek stonden Mika, Malou, Noor en ik nog lang achter op het sundeck en keken toe hoe Noorwegen langzaam uit zicht verdween. Er was livemuziek waar we bij mee zongen. Veel te snel was het half 7 en moesten we naar het grill house voor het avondeten. Toen we klaar waren met eten, gingen we een evaluatie doen van de reis: wat we leuk vonden en wat er verbeterd kon worden.
Daarna was iedereen uitgenodigd voor de première van Alena’s film waar ze in Noorwegen aan heeft gewerkt. Met z’n allen propten we ons in de tweepersoonscabine, een paar mensen op het bed, een paar op de grond, en Sacha nam plaats op de wc. We kregen zelfs opmerkingen over geluidsoverlast van de buren.
Na de film eindigden we op de dansvloer van de disco, waar we met bijna iedereen nog tot kwart voor 1 hebben staan springen en dansen. Helaas stopte de band toen met spelen en moesten we iets anders verzinnen om nog te doen.
De meesten besloten om te gaan slapen. Malou en ik gingen nog één laatste keer naar buiten. Het was te nevelig om sterren te zien, een beetje jammer want het was onze eerste echt donkere nacht in 4 weken. Maar buiten waren we niet voor niks, want in het water hebben we nog een kudde dolfijnen gezien. Dat was echt heel speciaal. Daarna gingen ook wij slapen, ons laatste nachtje weg van huis.