Van 18 mei t/m 17 juni 2023 zijn negen middelbare scholieren en drie begeleiders op avontuur in Noorwegen met Fluitend door de Fjorden 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Dit keer is avonturier Malou uit Den Haag aan de beurt. Lees jij mee met alle avonturen?!”

Dag 15 – Donderdag 1 juni

Vanochtend werden we wakker in de wildernis. We hadden super lekker geslapen en nog lang geprobeerd de sterren te zien. Dat was best wel lastig aangezien het bijna niet donker werd. Terwijl we allemaal nog in onze slaapzakken lagen, zagen we op een afstandje iemand bij een boom staan. Dat had niemand verwacht. Waarschijnlijk was het een van de Noren die team Oei Boy’s gezien had tijdens het lopen gister.

Ons ontbijt bestond uit havermoutpap, soep, koekjes en nootjes. We aten bij het meer waar we gisteren ook gegeten hebben en kookten daar ook het water om te drinken. Dat smaakte een beetje apart, maar we hadden toch vocht nodig. Uiteindelijk zat er dus warm water in onze bidons, omdat we geen tijd meer hadden om het af te laten koelen.

Na een flinke wandeltocht met alle leerlingen kwamen we uiteindelijk terug in het dorp. Daar zijn we naar de winkel gegaan om eten te kopen en konden we eindelijk onze rugzak afdoen. Het voelde echt alsof we zweefden.

Terug op de campus hebben we eerst even uitgepakt en gedoucht en daarna gingen we eten. We hebben onze ogen uitgekeken, want de hele campus was versierd vanwege Sløydfest, een houtsnijfestival.

Na het eten had Sacha een cursus over het gedachtegoed van geweldloze communicatie georganiseerd. Het was heel erg leuk en leerzaam, al suggereerde het woord geweldloos iets heel anders dan wat het daadwerkelijk was. Na afloop van de cursus, hebben we met een groep in de filmzaal Brave gekeken. Het was super gezellig met koude chocomelk, chocolate chips en nacho’s.

Dag 16 – Vrijdag 2 Juni – Lookalikes met Lin-Manuel

Vandaag was zelfs het ontbijt een heel avontuur. Een groot deel van de mensen van het festival, was op hetzelfde moment als wij aan het eten in de ontbijtzaal. We moesten allemaal even wennen om weer bij zoveel mensen in de buurt te zijn. Na twee weken was een groot deel van onze sociale vaardigheden toch wel verdwenen. Sommige van de Noren kwamen ons toch wel bekend voor. Zo leek Benjamin bijvoorbeeld heel erg op Lin-Manuel Miranda. Helaas waren er maar een paar mensen die deze lookalike begrepen.

Na het ontbijt was het tijd voor onze geliefde zelfstudie, maar gelukkig ging dit ook weer snel voorbij. Tijdens de lunch lagen we een beetje te lekker in het gras, want aan het einde had iedereen haast om nog snel om te kleden en spullen te pakken voor het klimmen. Na wat dilemma’s over slippers of gympen en het zoeken van onze klimspullen waren we toch klaar om te gaan. Met het busje zijn we bijna helemaal naar gereden, een dorpje hier in de buurt. Na twintig minuten rijden kwamen we aan bij een parkeerplaats naast een weiland. We waren toch wel blij dat we gympen aangetrokken hadden, want we moesten nog een stuk door het weiland en door een bos lopen om bij de klimmuur te komen. Uiteindelijk was dat het helemaal waard. De rotswand was super hoog en het was heel erg leuk om op deze manier onze limieten te testen. Beetje jammer wel dat er ook heel veel muggen waren die onze limieten wilden testen.

‘s Avonds was het avondprogramma van Sarah gebaseerd op de Girl Scouts. We moesten elkaar blind yoghurt voeren en elkaars nagels blind lakken. We hebben super hard gelachen, dus de vieze yoghurtkleren waren het helemaal waard.

Dit weekend is het Sløydfest festival op de campus, dus dat wordt ook weer een super bijzondere ervaring!