Trotseer de Trolltunga

Dag 18 – zondag 5 juni 2022 
Vandaag hadden we de wekker, zoals veel andere dagen, om 7:30 gezet. Dit is niet helemaal een vrijwillige keuze mochten jullie die indruk krijgen. Zelfstudie gaat jammer genoeg gewoon door. Toch voelt het als één grote vakantie. We slapen met z’n vieren op een kamer: Nadine, Evi, Emma en ik (Lara). Ik slaap naast Nadine op de slaapbank. Ondertussen is er al een patroon ontstaan. Elke ochtend zingt Nadine speciaal voor ons: guten morgen, guten morgen, guten morgen
sonnenscheinss. Haar zangkunsten zijn oké, maar op de vroege ochtend vind ik het moeilijk om ervan te genieten. Het wakker worden vind ik toch wel het meest lastige van de reis. Evi heeft hier duidelijk geen problemen mee: zij staat als eerste op en zit ook vandaag al een tijdje beneden op de bank. Zij is de vroege vogel van de groep. Ik blijf zo lang mogelijk liggen totdat iemand zegt dat het al 7:45 is en dan loop ik snel naar beneden. Vandaag wéér geluk: geen push ups en toch nog een ontbijtje voor mij.

Om half 9 zijn we begonnen met de zelfstudie. Dit duurde tot half 1. Luuk en ik hebben voor de lunch roerei gebakken. Eigenlijk is vandaag wel een beetje een speciale dag. Waarom? Dit is pas onze 2e rustdag van de hele reis én dit is de laatste dag in het huisje van Asbjørn. Ik moet toegeven dat het niet eens als een rustdag voelde, want we moesten nog best veel doen ter voorbereiding voor morgen. Morgen gaan we namelijk wandelen (en daarna terug naar Seljord). En wat voor wandeling: we gaan de Trolltunga hike doen. Volgens Asbjørn is het een halve marathon dat we gaan lopen (20 km). Dit wordt een leuke uitdaging!

We hebben niet hele spectaculaire dingen gedaan deze middag. We moesten vooral spullen inpakken, schoonmaken en er werden pizza’s afgebakken voor morgen, zodat we een lekkere maaltijd hebben voor tijdens de hike. Terwijl Nadine, Evi, Emma en ik aan het inpakken waren, werd er door één van hen een zak chips tevoorschijn getoverd en zijn we met z’n vieren in een kringetje op de grond gaan eten en kletsen. Dat moet kunnen op onze ‘rustdag’. Ik en Nadine gingen daarna
fanatiek bezig met het afstoffen en stofzuigen van de kamer. Een heel karwei, maar hard werken loont!

Ook deze avond gingen we weer BBQ’en. Niet verkeerd! Helemaal het felle zonnetje erbij was heerlijk. Het uitzicht maakte het wel echt af. Na het eten hebben we alvast het ontbijt klaargemaakt voor morgenochtend. We moeten er namelijk vroeg uit morgen: 5 uur. Niet echt een luxe als je het mij vraagt, maar voor deze keer heb ik het er voor over. Het doel was om te gaan slapen om 9 uur. Nadine en ik hebben nog even lekker in het zonnetje gezeten en toen zijn we rond half 10 op bed gegaan.

Dag 19 – maandag 6 juni 2022
We hadden heel bewust een andere wekker gezet dan normaal. Zo hoopten we dat we een beetje normaal konden wakker worden en ik moet zeggen dat het aardig is gelukt met het liedje Sunshine van OneRepublic. Snel m’n wandelsokken aangetrokken, een broek, een thermoshirt, m’n buff en gaan met die banaan. De bagage hadden we gisteren al in het busje geladen, dus dat scheelde al weer een hele hoop tijd. We moesten nog wel even de laatste paar dingen in onze backpack doen. Nadine en ik hebben besloten om er samen één te delen, zodat we kunnen gaan afwisselen. De backpack was wel een beetje zwaar moet ik toegeven: veel water, voor de zekerheid toch maar een
thermobroek meegenomen, een verrekijker, chocola, snoep, nootjes, mueslirepen en pizza niet te vergeten.

We zouden om half 6 vertrekken, maar dat liep iets uit. Het was iets van een half uurtje rijden. We werden met de shuttlebus verder naar boven (de start) gebracht. We zijn om ongeveer half 8 met de hike begonnen. Ik had de hike zwaarder verwacht. Dat kwam ten eerste omdat we eerst een hele tijd op steen/rots liepen en niet door de sneeuw. Ook speelde mee dat we niet constant bergop moesten. Het was meer een heuvellandschap: een beetje omhoog en dan weer naar beneden. Wel was er in het begin een stuk met trappen. Dat maakte het wat zwaarder, maar dat was relatief maar een kort stuk. We hebben verschillende pauzes gehouden waar we flink gingen snoepen. Dat hebben we ook echt wel nodig met zo’n inspanning hoor! Onze waterflesjes konden we tussendoor bij een stromend beekje even vullen. Konden we dat in Nederland ook maar…

Uiteindelijk hebben we 4,5 uur over de heenweg gedaan. Ik vond dat we het nog redelijk snel hadden gedaan, ondanks de kleine pauzes tussendoor. Het was 12 uur toen we daar aankwamen. Tijd voor pizza! Tenminste… alleen voor degene die de pizza nog niet op hadden gegeten. De pizza’s waren zomaar weg. Daarna zijn we in de rij gaan staan voor ‘Trolltunga’. Het uitzicht was echt ge-wel-dig. Er waren aardig wat mensen, maar Asbjørn vertelde al dat er soms wel 6x zoveel mensen zijn, dus het viel echt heel erg mee. Er zijn hele leuke kiekjes gemaakt. We zijn ongeveer een uur gebleven en toen zijn we begonnen aan de terugweg. Ik baalde wel een beetje, want op het moment dat we aan het pauzeren waren kreeg ik in eens last van m’n teen. Thuis heb ik er ook wel eens last van had gehad: een zenuwbeknelling. Ik had gehoopt dat het maar even duurde, maar ik heb er de hele terugweg last van gehad. Dat was even een baal momentje. Als een soort pinguïn ben ik teruggelopen, maar zo kwam ik er ook wel. De terugweg was voor iedereen wel een stukje zwaarder, maar iedereen deed het echt heel erg goed. We hadden ook heel veel geluk met het weer: de zon scheen volop, dus iedereen was zich constant aan het insmeren. Je verbrandt daar levend.

Toen we weer bij het startpunt aankwamen, kregen de keuze of we met de shuttlebus weer naar beneden wilden of dat je het laatste stukje nog even ging lopen. Ik koos toch maar voor de shuttlebus. Luuk, Emma en Guusje gingen ook met me mee naar beneden. Wij zijn daar alvast naar het souvenirwinkeltje gegaan. Emma en ik zagen daar in een glazen pot een metalen pin. Er stond op: i’ve been there, Trolltunga. We vonden ‘m beide erg leuk en de prijs viel ook wel mee: ongeveer
€2,70. Tenminste… Dat dachten we. We zaten buiten op het bankje en ineens kwam Nadine naar buiten (de rest van de groep waren ondertussen al beneden gearriveerd) en ze zegt dat de pin 270 kronen kost. Uuhh, ja precies dat dachten wij ook? Pas na een paar seconden besefte we het. De pin koste €27!? Emma snel kijken pp haar bankrekening en ja hoor, €27 afgeschreven. Shit! Dat was nou ook weer niet de bedoeling. We zijn terug naar binnen gegaan en hebben gevraagd of we alsnog het geld nog terug konden krijgen, want een bonnetje hadden we ook niet gekregen. Gelukkig was het een hele aardige vrouw, dus we hebben toch nog ons geld teruggekregen. Jammer genoeg hebben we niet een ander geschikt souvenirtje gevonden. Ik heb nog wel een ijsje gekocht. Ook een leuk souvenirtje. Rond half 7 zijn we vertrokken richting Seljord. Onderweg heb ik in totaal 3 elanden gespot. Ik had ze nog niet eerder van dichtbij gezien, dus dat vond ik wel heel erg leuk. Om 10 uur kwamen we aan in Seljord. Iedereen was moe, dus toen zijn de meeste rond 11 uur gaan slapen.

~ Lara